Izložba istarske umjetnice Marine Orlić u Omišlju||La mostra di Marina Orlić a Castelmuschio
Vrijeme: 13. lipnja 2011.
Mjesto: Omišalj
Data: 13 giugno 2011
Luogo: Castelmuschio
U ponedjeljak, 13. lipnja, će se u prostoru Galerije Lapidarij u Omišlju otvoriti izložba istarske umjetnice Marine Orlić naziva “Rezovi i cjeline” (skulptura/terakota), s početkom u 20:00 sati.
Marina Orlić se na hrvatskoj likovnoj sceni afirmirala u području kiparstva i keramike, ali i restauratorstva i slikarstva.
Njezin naupečatljiviji dio stvaralaštva onaj je na području kiparstva, gdje se, jedan za drugim, smjenjuju novi i uvijek intrigantni autorski ciklusi, uvijek s nekim novim kiparskim razmišljanjima.
Kustosica izložbe je Višnja Slavica Gabout, povjesničarka umjetnosti i likovna kritičarka, koja je autorica predgovora u katalogu, a koja će izložbu i otvoriti.
Izložba će se moći razgledati do 28. lipnja 2011. godine, u redovno vrijeme galerije: svaki dan od 10 do 12 i od 19 do 22 sata.
Lunedì, 13 giugno 2011, nella galleria Lapidarij di Castelmuschio alle ore 20:00 si terrà l’apertura della mostra di sculture in terracotta “Rezovi i cjeline” dell’artista istriana Marina Orlić.
Marina Orlić si è affermata nel panorama artistico nazionale grazie alle sua vocazione nella scultura e ceramica, come pure nell’arte del restauro e nella pittura. I più grandi riconoscimenti le sono stati conferiti grazie alle sue originali ed intriganti sculture.
La curatrice della mostra è la storica e critica dell’arte Višnja Slavica Gabout che ha scritto inoltre la prefazione del catalogo. La mostra rimarrà aperta fino il 28 giugno 2011, dalle ore 10:00 alle 12:00 e dalle 19:00 alle 22:00.
O svojim skulpturama ona sama kaže:
„Zanimljivi su mi ti rezovi. Linija u kojoj figura izranja iz podloge
kao da izranja iz vode ( ili zemlje) – kao u slučaju Glavorukog.Ili su to vertikalni rezovi kao u slučaju Malog torza, koji liči na položenu cijev. Radim na toj cjevastoj stilizaciji. Ti rezovi mogu donijeti i neki humor i neko značenje, koje dolazi samo po sebi. Ne radim to namjerno, nego mi to dolazi više intuitivno. A zapravo svemu daje sadržaj (…) Radim onim svojim lončarskim postupkom – da su šupljine važne koliko i vanjske površine, pa forme sve više stiliziram u cijevi (…) Mene oduševljava ta neka pneumatičnost terakota figura i imam stalno na umu one stare figure kineskih ratnika (cijela vojska) u prirodnoj veličini; ili one figure na etruščanskim sarkofazima (ali i stare grčke bronce). U njima vidim taj unutrašnji zrak pod pritiskom, koji oblikuje omotač u skladu s krojem materijala(…) Ako u ovim skulpturama ima humora, anda on dolazi iz karaktera oblika, a ne iz onoga što figura radi. U Glavorukom ima tog humora, a dok se smiješ ni ne znaš što ti je smiješno. Međutim, humor dolazi baš iz tog reza gdje figura izranja.“
