Izložba Sanje Simeunović Bajec u SKUC‑u

04.03.2015.

Povodom 8. mar­ta, u gale­ri­ji pul­skog SKUC‑a, 6. ožuj­ka s počet­kom u 20 sati, bit će otvo­re­na izlož­ba Sanje Simeunović Bajec pod nazi­vom “Ona nit”.

Screen Shot 2015-03-04 at 13.07.16

O izlož­bi:

“Ona nit” naziv je novog opu­sa sli­ka Sanje Simeunović Bajec, nit koja sim­bo­li­zi­ra auto­ri­či­nu tež­nju da nas uve­de u svi­jet bez­vre­men­ske Ljepote vječ­nog tra­ja­nja u kojoj real­ni, “sivi“ svi­jet nes­ta­je a osta­je samo tren izme­đu pos­to­ja­nja i nepos­to­ja­nja. Vječni tre­nu­tak ugo­de, mira i spo­ko­ja, bje­li­ne, svje­tla, upra­vo je taj tre­nu­tak koji umjet­ni­ca pri­želj­ku­je svi­ma nama. Poimanje tog iskus­tva uspješ­no nam pre­no­si svo­jim sli­kar­skim talen­tom i ins­tin­k­tiv­no pro­na­đe­nom rav­no­te­žom izme­đu vita­liz­ma i lje­po­te. Zaustavlja našu misao i emo­ci­ju u tre­nut­ku doživ­lja­ja viđe­nog kako bi se osje­ća­li zarob­lje­ni u mre­žu istin­ske sre­će i mira.

U novo­nas­ta­lom opu­su sli­ka, dip­ti­ha i polip­ti­ha umjet­ni­ca radi u kom­bi­ni­ra­noj teh­ni­ci (akril, olov­ka, tuš, papi­rus, tka­ni­na) osta­ju­ći vjer­na svom stil­skom putu sli­ka­ju­ći u mani­ri aps­trak­t­nog inti­miz­ma. U nje­nom njež­nom sli­kar­stvu i dalje prev­la­da­va­ju pas­tel­ni tono­vi nebe­ski pla­ve, oker, sive ali sve više povr­ši­nu sli­ke osva­ja vibri­ra­ju­ća nebo­ja – bije­la koja u kom­bi­na­ci­ji sa lazur­nim nama­zi­ma daje nje­nim sli­ka­ma još veću proz­rač­nost i medi­ta­tiv­ni ugo­đaj nekog para­lel­nog svi­je­ta. Autorica raz­bi­ja bje­li­nom sive mrlje sva­kod­nev­ni­ce iza kojih se u kolo­ris­tič­kim puko­ti­na­ma stvar­nos­ti nazi­ru aps­tra­hi­ra­ni pej­za­ži bes­kraj­nog pla­vet­ni­la mora ili iskri­ča­vo-oker krajolika.

U tom pro­ce­su pro­čiš­ća­va­nja for­me pre­ma bje­li­ni (sim­bol savr­še­nog svi­je­ta Ljepote i tra­ja­nja) auto­ri­ca se ne odri­če svog karak­te­ris­tič­nog sli­kar­skog pote­za a to je ener­gi­čan, brzo­po­te­zan trag povu­čen olov­kom ili tušem pre­ko povr­ši­ne sli­ke, pode­ro­ti­na tka­nja uli­jep­lje­na u povr­ši­nu sli­ke, urez ili ogre­bo­ti­na. Te niti nisu više tako crne kao u biv­šim opu­si­ma sli­ka već pos­ta­ju sup­til­ni­je, sve svje­tli­je do kolo­ris­tič­ke gra­da­ci­je same bje­li­ne i jedva uoč­lji­ve primjećivosti.

Sanjine niti su fina astral­na tka­nja, život­na sila tre­nut­ka, odra­zi nje­ne duše koja spa­ja­ju nje­na sje­ća­nja, emo­ci­je, zaus­tav­lje­nu sadaš­njost i opti­mis­ti­čan pogled na buduć­nost. To su her­me­ne­utič­ki puto­ka­zi izme­đu sli­kar­ske esen­ci­je i Ljepote koju želi pre­ni­je­ti na nas u našu stvar­nost. Jer lje­po­ta se ne može tuma­či­ti, ona se ne može defi­ni­ra­ti, ona se može samo doži­vje­ti a umjet­ni­ca nam svo­jim sli­kar­skim talen­tom to poima­nje Ljepote maj­stor­ski uspi­je­va prenijeti.

Sanja je ovim opu­som sli­ka poka­za­la svo­ju izu­zet­nu zre­lost i sli­kar­sku pro­fi­nje­nost kojom poma­lo ali sigur­no upi­su­je svo­je mjes­to na kul­tur­noj mapi hrvat­skih sli­ka­ra koji se pam­te. (Kristina Tamara Kučiš Franić)

O auto­ri­ci:

Sanja Simeunović Bajec rođe­na je u Puli 6. stu­de­nog 1975. godi­ne. Završila je sred­nju ško­lu Primijenjenih umje­tos­ti i dizaj­na u Puli, te 1999. god diplo­mi­ra­la na Filozofskom fakul­te­tu u Rijeci odsjek likov­ne kul­tu­re, sli­kar­ski odjel u kla­si Ksenije Mogin. Danas radi u sred­njoj Školi pri­mi­je­nje­nih umjet­nos­ti i dizaj­na kao pro­fe­so­ri­ca struč­nih predmeta.

Do sada je ima­la pet­na­est samos­tal­nih izlož­bi, te pede­se­tak skup­nih. Voditeljica je likov­no-kre­ativ­ne radi­oni­ce za dje­cu “Artić“ u udru­zi More. Član je HDLU‑a Istre od 2000. god.

Izvor

Slika