Izložba austrijske fotografkinje Dodo Stroh u galeriji Rigo

Dodo Stroh je umjet­nič­ko ime auto­ri­ce čija su dje­la pred­stav­lje­na u subo­tu, 27. trav­nja u gale­ri­ji Rigo. Postav nosi naziv “Novigrad mood, lig­ht, reflec­ti­ons, con­trast” posve­će­nu gra­du pored del­te rije­ke Mirne, a sas­to­ji se od 13 rado­va u crno bije­loj teh­ni­ci, čiji je motiv eks­te­ri­jer, prvens­tve­no uli­ce, more, te plo­vi­la. Stilski ala­ti koji­ma se umjet­ni­ca slu­ži spa­da­ju u kla­sič­ne, odnos­no reflek­si­je, zlat­ni rez, kon­trast, te poza­din­sko osvjet­lje­nje. Ravnateljica muze­ja Lapidarium Jerica Ziherl je pred­sta­vi­la pos­tav. Djela su u for­ma­tu A3 i A1, a tiska­ne su i na pri­god­nom kalen­da­ru za 2025. godi­nu kojeg su posje­ti­te­lji mogli uze­ti za uspomenu.

Voda, ulice i nebo

Autorica je usko veza­na uz ovaj grad, te isti­če da je za hva­ta­nje pra­vih tre­nu­ta­ka za sni­ma­nje dola­zi­la zimi, budi­la se u pet uju­tro, pa čak i za vri­je­me olu­ja. Među rado­vi­ma se može naći, poka­za­la je, i neki na koji­ma su se nak­nad­no zbog grad­nje hote­la, pano­ra­ma traj­no izmi­je­ni­la. U dru­gim je situ­aci­ja­ma i tek­s­tu­al­ni dio, kao pri­mje­ri­ce broj veza plo­vi­la, ili znak stop na ces­ti pri­su­tan na dnu kadra. Ljudi su, iako im se lica rijet­ko vide, pri­sut­ni na veći­ni rado­va, u koji­ma dubi­na, ver­ti­kal­na nape­tost i pokret ima­ju veli­ki zna­čaj, te im doda­ju na vri­jed­nos­ti i živos­ti. Kustosica je nagla­si­la da se na sli­ka­ma pre­poz­na­je Novigrad, ali da to nisu uobi­ča­je­ne turis­tič­ke snim­ke. Njezino pra­vo ime je Heidrun Strohmeyer, a za svoj rad dobit­ni­ca je nagra­de Vienna Workshop za 2021. godi­nu. Ovom se pri­go­dom Strohmeyer potru­di­la pred­sta­vi­ti i na hrvat­skom jeziku.

Između već viđenog i tek otkrivenog

Stroh je kadri­ra­la dobro joj poz­na­te vedu­te, a kroz nje­no oko posje­ti­telj gle­da. Neki od ele­me­na­ta koje umjet­ni­ca voli kat­kad nagla­ša­va­ti su kosi­ne koje sije­ku poje­di­na dje­la, a gru­bost arhi­tek­ton­skih obje­ka­ta, zbog kame­na od kojeg su sazi­da­ne, dodje­lju­ju odre­đe­nu iskon­sku robus­nost. Može se reći da auto­ri­ca suve­re­no vla­da medi­jem, iako sama kaže da joj to nije osnov­na dje­lat­nost. Fotografija pam­ti tre­nu­tak, a Dodo Stroh je uspje­la se smjes­ti­ti i pred­sta­vi­ti nešto na gra­ni­ci već viđe­nog, kao s gle­di­šta sta­ro­sje­di­la­ca i tek otkri­ve­nog kao posjetitelja.